VvE Semarang in Amsterdam 15 woningen

Projectomschrijving
De vijftien appartementen aan de Javakade waren bij oplevering voorzien van een intercom installatie. Een korte inspectie door de technicus van Nelec leerde dat de bestaande bedrading zeer geschikt was voor hergebruik met BTicino deurvideo. Installateur Electro-Bal uit Amsterdam voerde de klus binnen een dag uit.
Het Oostelijk Havengebied is altijd nauw verbonden geweest met het vroegere Nederlands-Indië. Van hieruit vertrokken de vrachtschepen en de lijndiensten van de Stoomvaart Maatschappij Nederland en De Oceaan naar de voormalige kolonie. Ook de eerste legereenheden die na de Tweede Wereldoorlog naar N-I vertrokken voor wat eufemistisch de ‘politionele acties’ genoemd werd – in feite was het een oorlog om het behoud van de kolonie – gingen in de haven van Amsterdam aan boord.
Je ziet die geschiedenis nog op allerlei manieren terug in het huidige OHG. In de namen van de schiereilanden, bijvoorbeeld: Java-eiland, Borneo. Of in straatnamen als Kratontuin, Sumatrakade en Majanggracht. Je vindt hier ook nog een gevel van het Nederlandse hoofdkantoor van de Oliefabrieken Insulinde op Java, waar ooit de schrijver Willem Walraven als administrateur werkte.
In de jaren negentig werd het gebied herontwikkeld tot woonwijk, naar een plan van de Amsterdamse architect Sjoerd Soeters. Alle bebouwing werd gesloopt, op een gebouw van de Samenwerkende Havenbedrijven met SHB na. Aan de noordzijde van het eiland loopt een ontsluitingsweg, en het eiland wordt doorsneden door vier grachtjes met anno 1995 met postmodernistische grachtenhuizen van verschillende architecten, en fiets- en loopbruggetjes van Guy Rombouts en Monica Droste. Aan de oostzijde sluit het Java-eiland via twee gebouwen van het Zwitserse bureau Diener & Diener en het Azartplein. Het Java-eiland grenst bij het Azartplein aan het KNSM-eiland.
Het masterplan voor het Java-Eiland bestond uit een relatief traditioneel ontwerp van straten en de verdeling van bouwgebieden in middelgrote kavels, 27m. breed en 13.5 m. diep. Elke architect was verantwoordelijk voor 9 verschillende gebouwen met een verschillend programma van eisen.
Het algemene idee van het plan was om de discontinuïteit van het geheel en het vertrouwen in collega-architecten te gebruiken om een speelse samenstelling te krijgen. Zo’n randvoorwaarde geeft dat wij sterke en eenvoudige gebouwen moesten ontwerpen, gemakkelijk te identificeren door zijn buren.
Het belangrijkste uitgangspunt is een sterke en herkenbare skyline, met een nadruk op het horizontale ritme, waar de vensters en de terrassen zich bevinden. Het tweede besluit was om dezelfde gevel terug te laten komen in de verschillende ontworpen gebouwen. Op die manier zou, bij het passeren van het eiland over land of over water, de herkenbaarheid van deze verschijning het geheel een bepaalde rust en ritme moeten geven.

Architect
C y O
Cruz y Ortiz arquitectos
Jan Luykenstraat 10 III
1071 CM Amsterdam
Nederland